دوره 8، شماره 16 - ( پاییز و زمستان 1396 )
جلد 8 شماره 16 صفحات 222-213 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
(2018). Estimation of Maximum Possible 24-Hour Precipitation Using Local spatial Variations in Southern Kohgiluyeh-e-Boyerahmad Watersheds. jwmr. 8(16), 213-222. doi:10.29252/jwmr.8.16.213
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-917-fa.html
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-917-fa.html
گرجی مصطفی، رائینی سرجاز محمود، فضل اولی رامین. برآورد بارش بیشینه محتمل 24 ساعته با رویکرد تغییرات مکانی در حوزه های جنوبی
استان کهگیلویه و بویراحمد
پژوهشنامه مديريت حوزه آبخيز 1396; 8 (16) :222-213 10.29252/jwmr.8.16.213
چکیده: (3508 مشاهده)
برای طراحی برخی از سازه‌های آبی، همچون سرریز سد و کانال‌ها نیاز به برآورد بارش بیشینه محتمل است. از آنجایی‌که تغییرپذیری اقلیمی و تغییر مکان در برآورد بارش بیشینه محتمل (PMP) اثر می‌گذارد، لذا انتخاب روش‌های مناسب آماری که برآورد درستی از بارش بیشینه محتمل به دست آورند بسیار مهم است. مقادیر بارش بیشینه محتمل به‌دست آمده از روش هرشفیلد برآورد کارآمدی فراهم نمیکند، بنابراین هدف از این پژوهش برآورد بارش بیشینه محتمل حوزه‌های جنوبی استان کهگیلویه و بویراحمد با استفاده از ضریب فراوانی (Km) مناسب است. در این پژوهش از آمار بلندمدت ایستگاه‌های منطقه و آزمون من-کندال برای روندیابی و برای بررسی همگنی منطقه توسط روش گشتاور خطی، استفاده شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که از میان 31 ایستگاه، 3 ایستگاه دارای روند بود، که دادههای آن‌ها در محاسبات وارد نشد. یافتههای شبیهسازی آمارههای همگنی دادههای 28 ایستگاه برگزیده نشان داد که بهترین توزیع آماری توزیع لوگ نرمال سه پارامتره است. آماره همگنی محاسبهشده 1H برابر با 61/1- است، که نشان دهنده نسبتاً ناهمگنی این منطقه است. در این صورت می‌توان از بزرگ‌ترین ضریب فراوانی برای برآورد بارش بیشینه محتمل کلیه ایستگاه‌ها استفاده کرد، که در این پژوهش بزرگ‌ترین ضریب فراوانی برابر با 45/4 است. با استفاده از بارش بیشینه محتمل محاسبهشده ایستگاه‌ها منحنی‌های همبارش بیشینه محتمل منطقه برای نمایش پراکنش مکانی تهیه شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/11/10 | ویرایش نهایی: 1396/12/7 | پذیرش: 1396/11/10 | انتشار: 1396/11/10
دریافت: 1396/11/10 | ویرایش نهایی: 1396/12/7 | پذیرش: 1396/11/10 | انتشار: 1396/11/10
فهرست منابع
1. Casas, M. C., R. Rodrıguez., R. Nieto and A. Redano. 2008. The estimation of probable maximum precipitation the case of Catalonia, trends and directions in climate research. Annals of the New York Academy of Sciences, 1146: 291-302. [DOI:10.1196/annals.1446.003]
2. Chow, V. T., D.R. Maidment and L.W. Mays. 1988. Applied Hydrology. McGraw-Hill, New York, U.S.A.
3. Daniela, R., S. Zbynek and K. Vit. 2005. Estimation of probable maximum precipitation over the catchments in the Czech Republic. Atmospheric Research, 77: 707-721.
4. Desa, M.A.B and P.R. Rakhecha. 2007. Probable maximum precipitation for 24-hr duration over an equatorial region: part 2-Johor, Malaysin. Atmospheric Research. 84: 84-90. [DOI:10.1016/j.atmosres.2006.06.005]
5. Desa, M.M.N., A.B. Noriah and P.R. Rakhecha. 2001. Probable maximum precipitation for 24-hr duration over Southeast Asian monsoon region-selangor, Malaysin. Atmospheric Research, 58:41-54. [DOI:10.1016/S0169-8095(01)00070-9]
6. Fattahi, E., A. M. Noorian and K. Noohi. 2011. Comparison of physical and statistical methods for estimating probable maximum precipitation in southwestern basins of Iran. Desert, 15: 127-132.
7. Ghahraman, B. 2008. The estimation of one day duration probable precipitation over Atrak watershed in Iran. Journal of Scienes & Technology, 32: 175-179.
8. Hartkamp, A.D., K.D.N. Stein and J.W. White. 1999. Interpolation Technique's for climate Variables Res. Rep. NRG-GIS Series 99-01. Mexico, D.F.: CIMMYT.
9. Hershfield, D.M. 1965. Method for estimating probable maximum Percipitation. J. Am. Water Works Assoc, 57: 965-972. [DOI:10.1002/j.1551-8833.1965.tb01486.x]
10. Hosking, J.R.M. 1994. The Four-Parameter Kappa distribution. IBM Journal of Research and Development, 38: 251-258. [DOI:10.1147/rd.383.0251]
11. Hosking, J.R.M. and J.R. Wallis. 1997. Regional on L-Moments Cambridge University Press, New York, USA.
12. Hutchinson, M.F. 1991. The application of thin plate smoothing splines to continent-wide data assimilation. Melbourne: Bureau of Meteorology. In: Data Assimilation Systems, edited by J. D. Jasper, BMRC Research Report, 27: 104-113.
13. Khalaji Pirbalouty, M. and A. Sepaskhah. 2002. Estimating and Mapping 24-h Probable Maximum Precipitation by Statistical Methods as Compared to Synoptic Method for Iran. JWSS - Isfahan University of Technology, 6(1): 1-11 (In Persian).
14. Noori Gheidari, M.H. and A.R. Telvari. 2015. Estimating the Probable Maximum Precipitation in the Bakhtiari Dam Basin Using the Statistical and Synoptical Methods. Journal of Civil Engineering, 27(1): 189-198.
15. Rosner, B. 1975. On the detection of many outliers. Techno metrics, 17: 221-227. [DOI:10.2307/1268354]
16. Shafiei, M. and B. Ghahraman. 2009. Spatial distribution of Probable maximum precipitation for 24 h duration over Ghareh Ghum watershed. Iranian Journal of irrigation and drainage, 2(3): 50-59 (In Persian).
17. Soleimani Sardou, F., A. Salagegh., M. Sanjari and A. Azare. 2015. Application of linear moment methods for Hershfild method (case study Halilrud watershed). Journal of Range and Watershed Management, 68(1): 95-108.
18. Tajbakhsh, M. and B. Ghahraman. 2009. Estimation of 24-h probable maximum precipitation by using different statistical approaches for north-east of Iran. Journal of Water and Soil Conservation, 16(1): 123-141 (In Persian).
19. Torke Herchgani, M. 2014. Statistical estimation of 24-h probable maximum precipitation using correction of Hirschfild coefficient (cace study for Chaharmahal and Bakhtyari Province). Journal of Meteorological Organization, 38(85): 11-16.
20. World Metrological organization Estimates of maximum floods. 1969. WMO tech Note, No. 98, 208 pp.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
