دوره 13، شماره 26 - ( پاییز و زمستان 1401 1401 )
جلد 13 شماره 26 صفحات 134-125 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
hajarian A. (2022). Analysis of Barriers and Challenges of Rangeland Management (Case Study: Rangelands of Kermanshah province). jwmr. 13(26), 125-134. doi:10.52547/jwmr.13.26.125
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-1172-fa.html
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-1172-fa.html
حجاریان احمد. تحلیل موانع و چالش های مدیریت مراتع (مطالعه موردی: مراتع استان کرمانشاه) پژوهشنامه مديريت حوزه آبخيز 1401; 13 (26) :134-125 10.52547/jwmr.13.26.125
دانشگاه اصفهان
چکیده: (1019 مشاهده)
چکیده مبسوط
مقدمه و هدف: در دنیای امروز محدودیت منابع، رشد جمعیت، نیازها و خواستههای فزاینده انسانی و رقابت شدید در عرصه اقتصاد جهانی، کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه را وادار کرده است تا برای بقا و توسعه اقتصادی، برنامه ریزی راهبردی برای مدیریت مراتع بیندیشند. از سوی دیگر موضوعات مرتبط با توسعه پایدار به مرور زمان به موضوعی کلیدی در راهبردهای توسعه در سطح ملی و نهادهای اقتصادی تبدیل شده و از زوایای مختلف مورد بحث قرار گرفته و به عنوان یک الگوی راهبردی می تواند مدیریت مرتع را بازمهندسی کند. مراتع در مناطق روستایی نقش زیربنایی در اقتصاد آن دارد و زمینهساز حرکت به سمت اهداف توسعه پایدار است. از این رو، پرداختن به مسائل مدیریت مراتع از اهمیت ویژه برخوردار می باشد. هدف از این پژوهش تحلیل چالش های مدیریت مراتع در سکونت گاه های روستایی استان کرمانشاه است.
مواد و روش ها: روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. در این مطالعه جهت گردآوری داده ها از مطالعات میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 29 نفر از مدیران با تخصص مدیریت مرتع است. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر اصلاحی استادان دانشگاه و کارشناسان دانشگاه اصفهان و پس از انجام اصلاحات لازم در چند مرحله تأیید شد. در تحقیق حاضر از روش آلفا کرونباخ برای سنجش قابلیت اعتبار ابزار اندازه گیری استفاده گردیده است.
یافته ها: یافتهها نشان داد که چالشهای مرتع داری در سکونت گاههای روستایی بسیار گسترده است. نتایج این پژوهش با آزمون تحلیل عاملی نشان داد که 44 شاخص مورد بررسی در 10 عامل طبقه بندی شد، در مجموع 56/96 درصد از کل واریانس را تبیین و بیشترین مقدار آن با واریانس 6/77 و مقدار ویژه 2/98 مربوط به عامل ضعف برنامه ریزی و کمترین آن با واریانس 5/59 و مقدار ویژه 2/01 مربوط به عامل موانع انسانی است.
نتیجه گیری: تجربیات سالیان طولانی نشان دهنده آن است که مهمترین دلایل عمده تخریب مراتع، عواملی از قبیل سیاست های تمرکزگرایی و دولتی شدن مدیریت منابع طبیعی و کم توجهی به نقش سازمان های غیر دولتی (به عنوان نهاد عمومی مشارکتی) است.
مقدمه و هدف: در دنیای امروز محدودیت منابع، رشد جمعیت، نیازها و خواستههای فزاینده انسانی و رقابت شدید در عرصه اقتصاد جهانی، کشورها به ویژه کشورهای در حال توسعه را وادار کرده است تا برای بقا و توسعه اقتصادی، برنامه ریزی راهبردی برای مدیریت مراتع بیندیشند. از سوی دیگر موضوعات مرتبط با توسعه پایدار به مرور زمان به موضوعی کلیدی در راهبردهای توسعه در سطح ملی و نهادهای اقتصادی تبدیل شده و از زوایای مختلف مورد بحث قرار گرفته و به عنوان یک الگوی راهبردی می تواند مدیریت مرتع را بازمهندسی کند. مراتع در مناطق روستایی نقش زیربنایی در اقتصاد آن دارد و زمینهساز حرکت به سمت اهداف توسعه پایدار است. از این رو، پرداختن به مسائل مدیریت مراتع از اهمیت ویژه برخوردار می باشد. هدف از این پژوهش تحلیل چالش های مدیریت مراتع در سکونت گاه های روستایی استان کرمانشاه است.
مواد و روش ها: روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. در این مطالعه جهت گردآوری داده ها از مطالعات میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل 29 نفر از مدیران با تخصص مدیریت مرتع است. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی استفاده شده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر اصلاحی استادان دانشگاه و کارشناسان دانشگاه اصفهان و پس از انجام اصلاحات لازم در چند مرحله تأیید شد. در تحقیق حاضر از روش آلفا کرونباخ برای سنجش قابلیت اعتبار ابزار اندازه گیری استفاده گردیده است.
یافته ها: یافتهها نشان داد که چالشهای مرتع داری در سکونت گاههای روستایی بسیار گسترده است. نتایج این پژوهش با آزمون تحلیل عاملی نشان داد که 44 شاخص مورد بررسی در 10 عامل طبقه بندی شد، در مجموع 56/96 درصد از کل واریانس را تبیین و بیشترین مقدار آن با واریانس 6/77 و مقدار ویژه 2/98 مربوط به عامل ضعف برنامه ریزی و کمترین آن با واریانس 5/59 و مقدار ویژه 2/01 مربوط به عامل موانع انسانی است.
نتیجه گیری: تجربیات سالیان طولانی نشان دهنده آن است که مهمترین دلایل عمده تخریب مراتع، عواملی از قبیل سیاست های تمرکزگرایی و دولتی شدن مدیریت منابع طبیعی و کم توجهی به نقش سازمان های غیر دولتی (به عنوان نهاد عمومی مشارکتی) است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ساير موضوعات وابسته به مديريت حوزه آبخيز
دریافت: 1400/9/25 | ویرایش نهایی: 1401/11/5 | پذیرش: 1401/2/6 | انتشار: 1401/9/10
دریافت: 1400/9/25 | ویرایش نهایی: 1401/11/5 | پذیرش: 1401/2/6 | انتشار: 1401/9/10
فهرست منابع
1. Anabestani, A.A. and M. Naderi. 2018. A Study of Environmental Resource Management Challenges in Rural Areas, Case Study: Binalood County, Geography and Environmental Hazards, 28(3): 70-53 (In Persian).
2. Abbaspour, M., H. Ahadi and M. Mahmoudi and N. Kargari. 2003. Evaluation of cultural and psychological effects of short-term training courses on reducing energy consumption and environmental protection for the general public, environmental sciences and technology, 19(2): 1-17 (In Persian).
3. Agricultural Jihad Management, Kermanshah Province. 2001. Annual Report of Agricultural and Horticultural Products of Kermanshah Province.
4. Bazi, Kh. 2010. Contemplation on the Environment and Its Sustainability in the Islamic World, Proceedings of the Fourth International Congress of Geographers of the Islamic World. Tabriz (In Persian).
5. Ballet, J. and N. Sirven. 2007. Social Capital and Natural Resource Management: A critical Perspective. The Journal of Environment & Development, 16(4): 355-374. [DOI:10.1177/1070496507310740]
6. Ciarreta, A., M. Espinosa and P. Pizarro-Irizar. 2014. Is green energy expensive, Empirical evidence fromthe Spanish electricity market, Energy Policy, 69(2): 205-215 [DOI:10.1016/j.enpol.2014.02.025]
7. Coria, J. and T. Sterner. 2011. Natural resource management: Challenges and policy options. Recourse Economy, 3(1): 203-230. [DOI:10.1146/annurev-resource-083110-120131]
8. Duryea, M.L. and L.A. Hermansen. 2002. Challenges to forest resource management and conservation. Human Influences on Forest Ecosystems: The Southern Wildland-Urban Interface Assessment. USDA Forest Service, 93-113.
9. FAO. 1994. People participation programmer in Pujehun, sierraleon, Rome, FAO.
10. Ghasemi, M. and A.A. Ghasemi. 2006. Systematic Attitude to the Fields of Activity of Non-Governmental Organizations in Natural Resources Management, Jihad Magazine, 271(2): 11-19 (In Persian).
11. Ghorbani, M., S. Raskhi, J. Salimi and Z. Roghani. 2014. Natural Resources Management at Local Scale, Social Capital and Social Power in the Local Beneficiary Network, Case Study, Customary Organization of Kajin Dasht - Kalateh Rudbar Area Damghan, Rural Research, 5(4): 799-808 (In Persian).
12. Haden, S.S.P., J.D. Oyler and J.H. Humphreys. 2009. Historical, practical, and theoretical perspectives on green management: an exploratory analysis. Management Decision 47(7): 1041-1055. [DOI:10.1108/00251740910978287]
13. Hurd, R.M. and N.A. Kissinger Jr. 1953. Estimating utilization of Idaho Fescue (Festuca idahoensis) on cattle range by percent of plant grazed. Paper No.12:1- 5.Rocky mountain Forest and range Exp. Sta.
14. Hollinger, K.H. 2008. Trade Liberalization and the Environment: A Study of NAFTA's Impact in El Paso, Texas and Juarez, Mexico. Virginia Polytechnic Institute and State University, 1-79.
15. Kotcher, J., E. Maibach and W.T. Choi. 2019. Fossil fuels are harming our brains: identifying key messages about the health effects of air pollution from fossil fuels. BMC public health, 19(1): 1079-1097. [DOI:10.1186/s12889-019-7373-1]
16. Lichtenberg, E. and R. Zimmerman. 1999. Information and Farmers' Attitudes about Pesticides, Water Quality, and Related Environmental Effects, Agriculture, Ecosystems & Environment, 73(3): 227-236 [DOI:10.1016/S0167-8809(99)00053-5]
17. Long, N. and M. Villareal.1994. The interweaving of knowledge and power in development Interfaces. In: Scoones, I., Thompson, J. (Eds.), Beyond Farmers First-Rural People's Knowledge, Agricultural Research and Extension Practice. London Intermediate Technology Publications.
18. Moharam Negad, N. and O. Heidari. 2006. Developing practical solutions to the environmental education of the younger generation. Journal of Environmental Science and Technology, 8(1): 68-77 (In Persian).
19. Norberg, J. and G.S. Cumming. 2008. Complexity Theory for a Sustainable Future, Columbia University Press, New York, USA, 155-179.
20. Norway Energy Policy. 2015. Laws and Regulations Handbook, strategic information and basic laws, IBP, Inc. Business & Economics, Vol. 1, 2015.
21. Ogata, S. 2001. State security- human security, The Fdridtj of Nansen Memorial Lecture, 2001, Tokyo, December 12.
22. Osman, I., T.C.F. Ho and M.C. Galang. 2011. The relationship between human resource practices and firm performance: an empirical assessment of firms in Malaysia. Business Strategy Series, 12(1): 41-48. [DOI:10.1108/17515631111100412]
23. Pourahmad, A. and R. Heidari, 2016. A Study of Environmental Pollution in the Countries of the Islamic World, Quarterly Journal of Political Research in the Islamic World, 6(1): 143-170 (In Persian).
24. Prell, C., K. Hubacek and M. Reed. 2009. Stakeholder Analysis and Social Network Analysis in Natural Resource Management, Society and Natural Resources, 22(6): 501-518. [DOI:10.1080/08941920802199202]
25. Rahman, M.H. and M. Yamao. 2007. Community based organic farming and social capital in different network structures: Studies in Two Farming communities in Bangladesh. American J. of Agricultural and Biological Science, 2(2): 62-68. [DOI:10.3844/ajabssp.2007.62.68]
26. Rist, S., M. Chidambaranathan, C. Escobar, U. Wiesmann and A. Zimmermann. 2007. Moving from sustainable management to sustainable governance of natural resources: The role of social learning processes in rural India, Bolivia and Mali. Journal of Rural Studies, 23(3): 23-37. [DOI:10.1016/j.jrurstud.2006.02.006]
27. Saad al-Din, A. 2012. National Master Plan for Comprehensive Watershed Management. Specialized workshop for thinking and explaining the goals and stages of implementation of the plan on December 6 and 7 (In Persian).
28. Sajasi Gheidari, H. and S. Azizi. 2016. Assessment and Analysis of Environmental Literacy Levels of Rural Farmers, Case Study: Villages of Zavaram District of Shirvan County, Geography and Environmental Planning, 27(63): 117-130 (In Persian).
29. Sharafi, L. and A.H. Ali Beigi. 2014. Rural environmental sustainability measurement model, case: Shervineh village in Javanrood County, Quarterly Journal of Space Economics and Rural Development, Fourth Year,12(2): 115-132 (In Persian). [DOI:10.18869/acadpub.serd.4.12.115]
30. Safaeian, N., M. Shokri and B. Jabarian Amiri. 2002. Evaluation of the environmental effects of development in northern Iran with the model of destruction, Ecology, 30(2): 1-8 (In Persian).
31. Shahriari, Z., M. Shariat Panahi and A.R. Faraji Rad. 2017. Analysis of the role of ecotourism in the sustainability of environmental and social resources of rural areas in the direction of sustainable development (case study of Khansar city), Quarterly Journal of New Attitudes in Human Geography, Tenth year, first issue, 161-145 (In Persian).
32. Stone, D. 2006. Sustainable development: Convergence of public health and natural environment agendas, nationally and locally. Public Health, 120(4): 1110-1113. [DOI:10.1016/j.puhe.2006.10.011]
33. Strigl, A. 2003. Science, research, knowledge and capacity building. Journal of Environmental Sustainability, 5(3): 255-273. [DOI:10.1023/A:1025361122767]
34. Tohidinia, A.g. 2004. Ethics, Economics and Environment, Economic Research, 2(1): 57-176 (In Persian).
35. Wilkinson, A., M. Hill and P. Gollan. 2001. The sustainability debate. International Journal of Operations & Production Management, 21(12): 1492-1502. [DOI:10.1108/01443570110410865]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
