پژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز

  روش­های ریز مقیاس نمایی آماری، به­منظور پیش‌بینی متغیرهای اقلیمی مانند دما، به دلیل اهمیت این فاکتورها، در برنامه‌ریزی و مدیریت محیطی کاربرد وسیعی دارند. در این پژوهش کارایی مدل ریز‌مقیاس نمایی آماری ( SDSM ) در پیش‌بینی پارامتر‌های دمایی مورد بررسی قرار گرفته است. داده‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل داده‌های دمای کمینه، بیشینه و میانگین ایستگاه‌‌های سینوپتیک کرمان و بم، داده‌های NCEP و داده‌های مدل HadCM3 ) داده‌های نسل سوم مدل جهانی اقلیم تحت سناریو‌ی A2 و B2 ) برای دوره پایه (2001-1971 میلادی) می‌باشد. از 15 سال اول داده‌ها (1985-1971) برای واسنجی و از 15 سال دوم (2001-1986) برای ارزیابی نحوه عملکرد مدل استفاده شده است. به کمک داده‌های HadCM3(A2) و HadCM3(B2) ، دما برای سه دوره (2039-2010)، (2069-2040) و (2099-2070) پیش‌بینی و با دوره پایه مقایسه شده است. معیارهای آماری ارزیابی کارایی مدل مانند میانگین خطای مطلق، مجذور میانگین مربعات خطا، ضریب ناش- ساتکلیف و تحلیل نتایج خروجی مدل HadCM3 ، نشان داد که این مدل در منطقه خشک نسبت به منطقه فراخشک از کارایی بالاتر و دقت قابل قبولی برای پیش‌بینی دما برخوردار است. همچنین نتایج بیانگر افزایش دما در تمام ماه‌های سال برای هر دو ایستگاه می‌باشد.