پژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز

  شناخت نواحی مستعد وقوع زمین­لغزش یکی از اقدامات اولیه در مدیریت منابع­طبیعی و
برنامه­ریزی ‌ های توسعه­ای و عمرانی است. با توجه به اهمیت تشخیص مناسب­ترین روش برآورد صحیح خطر زمین­لغزش، در این تحقیق میزان کارایی دو روش ‌ پهنه بندی خطر زمین­لغزش شامل روش مورا و وارسون و روش رگرسیون چند متغیره مقایسه گردید. بدین منظور ابتدا محدوده­های لغزشی با استفاده از عکسهای هوائی با مقیاس 1:20000 و 1:50000 و برداشت­های صحرایی صورت گرفته توسط GPS در محیط نرم­افزاری ARCGIS ترسیم گردید. در این تحقیق، به منظور پهنه­بندی خطر زمین­لغزش منطقه­ی مورد مطالعه با کاربرد روش­های مورا و وارسون و رگرسیون چندمتغیره، اقدام به تهیه­ی لایه­های اطلاعاتی موثر در هر روش و سپس اقدام به وزن­دهی لایه­ها و پهنه­بندی منطقه­ی تحقیق گردید. ارزیابی نتایج حاصل از مدل­های پهنه بندی خطر زمین­لغزش با بهره­گیری از نمایه جمع کیفی ( Qs ) و معیار ضریب همبستگی ، حکایت از تناسب بیشتر نتایج مدل رگرسیون چندمتغیره در پهنه­بندی خطر زمین­لغزش منطقه مورد مطالعه دارد. بر این اساس منطقه­ی مورد مطالعه مشتمل بر شش طبقه خطر زمین­لغزش می­باشد. بدین ترتیب با انتخاب بهترین روش پهنه­بندی، می­توان برای مدیریت پهنه­های آبخیز و مقابله با خطر زمین­لغزش با صرف هزینه و زمان کمتر به نتایج مطلوب­تری دست یافت.