سیل از جمله خطرهای طبیعی است که فراوانی وقوع آن در سالهای اخیر روند افزایشی داشته و خسارتهای ناشی از آن همه ساله بخشی از کشور را تحت تأثیر قرار داده است. اولویتبندی زیرحوزهها از نظر پتانسیل سیلخیزی تأثیر مهمی در مدیریت حوزه آبخیز دارد. هدف از اولویتبندی سیلخیزی در زیرحوزهها، ارائه الگویی برای کنترل و کاهش خطرات سیل و ارزیابی نقش هریک از زیرحوزهها در دبی اوج هیدروگراف سیلاب خروجی از حوزه میباشد. در این تحقیق، حوزه نکا به دلیل وقوع سیلهای متعدد، به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب و با تلفیق GIS و مدل هیدرولوژیکی HEC-HMS، بر اساس روش SCS سهم هرکدام از زیرحوزهها در سیل خروجی از کل حوزه تعیین شد. به این منظور ابتدا هایتوگراف بارش طرح بازای دوره بازگشتهای مختلف محاسبه و بعد از واسنجی مدل HEC-HMS و تخمین مقدار بهینه پارامترها، هیدروگراف سیل خروجی از هریک از زیرحوزههای حوزه نکا و هم چنین هیدروگراف سیل خروجی از کل حوزه بازای دوره بازگشتهای مختلف توسط HEC-HMS شبیهسازی شد. برای اولویتبندی زیرحوزهها، پس از حذف انفرادی زیرحوزهها در محیط HEC-HMS، از دو شاخص سهم مشارکت هر زیرحوزه در سیل خروجی از حوزه و سهم مشارکت هر زیرحوزه در سیل خروجی از حوزه بازای واحد سطح استفاده شد. به این منظور از سیل با دوره بازگشت 100 ساله استفاده شد. نتایج نشان داد که سهم زیرحوزهها در پتانسیل سیلخیزی کل حوزه تنها تحت تأثیر مساحت آنها نیست و عواملی چون موقعیت مکانی زیرحوزهها و روندیابی سیل در رودخانه اصلی نیز در رژیم سیلابی حوزه تأثیر قابل توجهی دارند. همچنین شاخص تعیین شدت سیلخیزی بازای واحد سطح زیرحوزهها، در اولویتبندی عملیات کنترل سیل بازای هزینه و امکانات میتواند از شاخص دیگر کارایی بیشتری داشته باشد. در نهایت مشاهده شد، زیرحوزههایی که در قسمتهای میانی حوزه واقع شدهاند، بیشترین تأثیر را در سیلخیزی حوزه دارند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |