دوره 10، شماره 19 - ( بهار و تابستان 1398 )
جلد 10 شماره 19 صفحات 35-22 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amiri M, Pourghasemi H R. (2019). Comparing Different Methods of Potential Evapotranspiration and Studying Temporal and Spatial Changes in the Mahalou Watershed using GIS . jwmr. 10(19), 22-35. doi:10.29252/jwmr.10.19.22
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-825-fa.html
URL: http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-825-fa.html
امیری مهدیس، پورقاسمی حمیدرضا. مقایسه روش‌های مختلف تبخیر و تعرق پتانسیل و بررسی تغییرات زمانی- مکانی آن در حوزه آبخیز مهارلو، استان فارس با استفاده از GIS
GIS پژوهشنامه مديريت حوزه آبخيز 1398; 10 (19) :35-22 10.29252/jwmr.10.19.22
بخش مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
چکیده: (3313 مشاهده)
برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل نقش مهمی در برنامه‌ریزی، طراحی و مدیریت منابع آب، به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی زمانی روش‌های مختلف محاسبه تبخیر و تعرق پتانسیل شامل تورنت‌وایت، بلانی- کریدل و هارگریوز – سامانی و بررسی تغییرات مکانی آن در حوزه آبخیز مهارلو در استان فارس می‌باشد. بدین منظور از آمار سالانه درجه حرارت در یک دوره آماری 12 ساله (2013-2002) و 12 ایستگاه هواشناسی در حوزه آبخیز مهارلو استفاده گردید. به‌منظور پهنه‌بندی تبخیر و تعرق و بررسی تغییرات مکان آن از روش میان‌یابی عکس مجذور فاصله (IDW) در نرم‌افزار ArcGIS استفاده گردید. در تحقیق حاضر به‌منظور انتخاب مناسب‌ترین روش برآورد تبخیر و تعرق پتانسیل بلانی- کریدل، هارگریوز- سامانی، تورنت‌وایت از شاخص‌های آماری میانگین مطلق خطا (MAE) (64/8، 06/12، و 93/9)، میانگین انحراف خطا (MBE) (42/0-، 56/0-، 36/1-) و ریشه دوم میانگین مربعات باقیمانده (RMSE) (49/2، 48/3 و 86/2) استفاده شد. نتایج نشان داد که تغییرات زمانی و مکانی تبخیر و تعرق پتانسیل درروش بلانی- کریدل بیان‌گر بیش‌ترین میزان تبخیر و تعرق در ایستگاه دوبنه در سال 2009 با مقدار 5/127میلی‌متر در سال و کم‌ترین مقدار آن مربوط به ایستگاه کافتر در سال 2006 با مقدار 1/85 میلی‌متر در سال می‌باشد. هم‌چنین بر اساس نتایج هارگریوز- سامانی، بیش‌ترین و کم‌ترین مقدار تبخیر و تعرق به ترتیب مربوط به ایستگاه‌های جهان‌آباد بختگان در سال 2009 با مقدار 1/152 میلی‌متر در سال و ایستگاه کمهر در سال 2003 با مقدار 5/96 میلی‌متر در سال می‌باشد، درحالی‌که درروش تورنت‌وایت بیش‌ترین میزان تبخیر و تعرق مربوط به ایستگاه دوبنه در سال 2009 با مقدار 6/103 میلی‌متر در سال و کم‌ترین مقدار آن مربوط به ایستگاه کمهر در سال 2011 با مقدار 7/52 میلی‌متر در سال برآورد گردید. هم‌چنین نتایج ارزیابی روش‌های مختلف برآورد تبخیر و تعرق نشان داد که با توجه به معیار MAE و RMSE روش بلانی- کریدل کم‌ترین میزان خطا (64/8 و 49/2) و با توجه به معیارهای MAE و RMSE بیش‌ترین مقدار خطا مربوط به روش هارگریوز- سامانی با مقدار اندازه‌گیری شده MAE 06/12 و RMSE 48/3 بوده است، که درمجموع روش بلانی- کریدل بهترین روش تبخیر و تعرق پتانسیل بهدلیل پایین بودن میزان خطا نسبت به روش‌های هارگریوز- سامانی و تورنت‌وایت می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: بلانی-کریدل، تورنت‌وایت، هارگریوز-سامانی، شاخص میانگین مطلق خطا (MAE)، شاخص میانگین انحراف خطا (MBE)، شاخص ریشه دوم میانگین مربعات باقیمانده (RMSE)
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بلايای طبيعی (سيل، خشکسالی و حرکت های توده ای)
دریافت: 1396/5/1 | ویرایش نهایی: 1398/5/9 | پذیرش: 1396/9/5 | انتشار: 1398/5/12
دریافت: 1396/5/1 | ویرایش نهایی: 1398/5/9 | پذیرش: 1396/9/5 | انتشار: 1398/5/12
فهرست منابع
1. Afzali, A., M. Mahdavi and M. Zare chahoki. 2010. The effectiveness of the Thornthwaite method compared to class A boat on the southern coast of Iran, Journal of Watershed Management Research, 1(2): 114-109 (In Persian).
2. Alizadeh, A., M. Mahdavi, M. Inanlo and M.A. Bazari. 2001. Study of accuracy and performance Calculated of potential evapotranspiration based on Hargreaves and Pan Evaporation in synoptic stations khorasan province, Nivar journal: 51-70 (In Persian).
3. Allen, R.G., W.G.M. Bastiaanssen, J.L. Wright, A. Morse, M. Tasumi and R. Trezza. 2002. Evapotranspiration from Satellite Images for Water Management and Hydrologic Balances. Proceedings of the 2002 ICID conference, 1-12 pp., Montreal, Canada.
4. Azimi hosseini, M. and M.R. Behbahani. 2009. Application of GIS in drought zoning (Case study: Lorestan Province). Proceedings of the 2008 Geomatics, 3-5pp., Tehran, Iran (In Persian).
5. Babamiri, O., H. Nozari and S. Maroufi. 2017. Estimation of potential evapotranspiration based on random time series models. Journal of Watershed Management Research, 8(15): 146-137 (In Persian).
6. Blaney, H.F. and W.D. Criddle. 1950. Determining water requirements in irrigated area from climatological irrigation data, US Department of Agriculture, Soil Conservation Service, 121pp.
7. Danesh faraz, R. and H. Razaghpour. 2014. Assessment of Climate Change Effects on Potential Evapotranspiration in West Azarbaijan Province. Geographic Space, 14(46): 199-211(In Persian).
8. Farhodi, R.A. and A.A. Shamsipour. 2000. Estimating of potential evapotranspiration in southern Balochistan. Physical Geography Research Quarterly, 29: 105-114 (In Persian).
9. Ghanbari, E. and O. Bazrafshan. 2015. Evaluating of methods estimation potential evapotranspiration in Hormozgan province. Proceedings of the 1th International and 3th National Conference of Engineering and Agricultyre Management, Environment and stable Natural resources, 1-10., Hamedan, Iran (In Persian).
10. Gholizadeh alpavet, H. and K. Amininia. 2015. Investigating the temporal changes of potential evapotranspiration in Tabriz. Geographic Space, 15(49): 19-35 (In Persian).
11. Ghorbani, M., S. Shokri and S. Bromand nasab. 2016. Investigation Performance of Neural Networks of Estimation of Reference Evapotranspiration (Case Study: Synoptic Station Ahvaz). Journal of Wetland Ecobiology, 8(28): 23-34 (In Persian).
12. Hargreaves, G.H. and Z. Samani. 1985. Refrence crop evapotranspiration from tempraturer. Applied Engineering in Agriculture, 1(2): 96-99. [DOI:10.13031/2013.26773]
13. Izadpanah, Z. and O. Karami. 2011. Evaluating of Different Methods of Evapotranspiration at Ahwaz Synoptic Station. Proceedings of the 4th National Conference of Irrigation and Drainage Network Management (IDNC), 669-678 pp., Ahvaz, Iran (In Persian).
14. Kumar Rai, R., V. Singh and A. Upadhyay. 2017. Estimation of Lake Evaporation and Potential Evapotranspiration, In: Planning and Evaluation of Irrigation Projects, 231-241 pp., Elsevier. [DOI:10.1016/B978-0-12-811748-4.00005-4]
15. Liu, S., J. Bai, Z. Jia, L. Jia, H. Zhou and L. Lu. 2010. Estimation of evapotranspiration in the Mu Us Sandland of China. Hydrol. Earth System Science, (14): 573-584. [DOI:10.5194/hess-14-573-2010]
16. Mohammadi, H., A. Hanafi and M. Soltani. 2010. Estimate of potential evapotranspiration in stations of Isfahan province. Journal of Geographic landscape, 5(12): 153-167 (In Persian).
17. Mahdian, M.H. 2006. Application of geo statistics in Soil Sciences. Proceedings of the 1th Conference of Soil Environment and Sustainable Development. Tehran, Iran: 1-6 (In Persian).
18. Nikam, B.R., P. Kumar, V. Garg, P.K. Thakur, S.P. Aggarwal. 2014. Comparative Evaluation of Different Potential Evapotranspiration Estimation Approaches. International Journal of Research in Engineering and Technology, 2321-7308.
19. Ole, E.T. and S. Wolfgang. 2002. Applications of spatial interpolation of climatologicaland Meteorological elements by the use of geographical information COST: 1-45 pp.
20. Salarian, M., M. Najafi, K. Davari, S. Eslamian and M. Heidari. 2014. Estimating the most suitable of potential evapotranspiration in conditions of meteorology deficiency data in warm and cold months (Case study: Isfahan). Iranian Journal of Irrigation & Drainage, 1(8): 62-73 (In Persian).
21. Shahedi, K. and M. Zarei. 2011. Estimation of methods of potential evapotranspiration in Mazandaran province. Journal of Irrigation & Water Engineering, 1(3): 12-21 (In Persian).
22. Sentelhas Paulo, C., J. Terry and E.S. Gillespie. 2010. Evaluation of FAO Penman Monteith and alternative methods for estimating reference evapotranspiration with missing data in Southern Ontario. Agricultural Water Management, 97: 635-644. [DOI:10.1016/j.agwat.2009.12.001]
23. Sentelhas, P., T. Gillespie and E.A. Santos. 2010. Evaluation of FAO Penman-Monteith and alternative methods for estimating reference evapotranspiration with missing data in Southern Ontario, Canada. Agricultural Water Management, 97: 635-644. [DOI:10.1016/j.agwat.2009.12.001]
24. Steele, D., B. Thoreson, D. Hopkins, B. Clark, S. Tuschererand R. Gautam. 2014. Spatial mapping of evapotranspiration over Devils Lake basin with SEBAL: application to flood mitigation via irrigation of agricultural crops. Irrigation Science, 33(1): 15-29 pp. DOI: 10.1007/s00271-014-0445-1. [DOI:10.1007/s00271-014-0445-1]
25. Stan, F.I., G. Neculau, L. Zaharia, G.I. Toroimac and S. Mihalache. 2016. Study on the Evaporation and Evapotranspiration Measured on the Căldăruşani Lake (Romania), Environmental Sciences, 32: 289-281. [DOI:10.1016/j.proenv.2016.03.033]
26. Taghizadeh mehjerdi, R.A., M. Zareian JAhromi, S. Mahmoodi, A. Heidari and F. Sarmadian. 2008. Investigation of spatial interpolation methods for determining the qualitative spatial changes of groundwater in Rafsanjan plain. Iranian Journal of Watershed Management Science and Engineering, 2(5): 63-70 (In Persian).
27. Trajkovic, S. and S. Kolakovic. 2009. Evaluation of reference evapotranspiration equations under humid conditions. Water Resource Management. 23: 3057-3067. [DOI:10.1007/s11269-009-9423-4]
28. Thornthwaite, C.W. 1948. An approach toward a rational classification of climate. Geog. Review 38. [DOI:10.2307/210739]
29. Vafahkhah, M., M. Mohseni Sarori and M. Onegh. 2009. Comparison Methods of geo Statistics Estimation Potential Evapotranspiration (Case Study: salt Lake Basin). Whatershed Management Research, 83: 30-39 (In Persian).
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
