پژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز

مدیریت جامع و اصولی منابع آب زیرزمینی مستلزم داشتن اطلاع کافی از تغییرات مکانی کیفیت آب بر اساس مدل‌های  بهینه­سازی و شبیه‌سازی می­باشد. در این  پژوهش با استفاده از مدل ANFIS و مدل شبکه عصبی مصنوعی با دو روش آموزش MLPLM و MLPBFG و نیز روش زمین آماری سیستم اطلاعات جغرافیایی، تغییرات زمانی و مکانی پارامترهای کیفی هدایت الکتریکی، اسیدیته و غلظت ذرات جامد منابع آب زیرزمینی در دشت کمیجان بررسی گردید. نتایج نشان داد در بین مدل‌های شبکه هوشمند، ANFIS با ضریب تبیین بالای 9/0 از کارایی بهتری برخوردار است. در روش زمین آمار، مدل کریجینگ در تمامی متغیرهای مورد بررسی با داشتن ضریب تعیین بالا (به ترتیب 73/0، 66/0 و 85/0 برای متغیرهای EC، TDS و pH) عملکرد بهتری نسبت به روش کوکریجینگ داشته است. همچنین با توجه به نتایج ارزیابی متقابل و نقشه­های پهنه­بندی، روش شبکه هوشمند ANFIS نتایج بهتری را نسبت به روش زمین آمار ارائه داد.