پژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز

  از آنجا که تبخیر و تعرق هر دو از عوامل تلفات در چرخه هیدرولوژی می باشد و در معادله بیلان آبی نقش یکسانی دارند لذا در یک منطقه، با هم در نظر گرفته می شوند و مورد محاسبه قرار می گیرند. بیشترین توان تبخیری اتمسفر تبخیر و تعرق پتانسیل نامیده می شود و در حقیقت بیشترین ارتفاع آبی است که می تواند در یک منطقه از طریق تبخیر و تعرق گیاهی به اتمسفر باز گردد که خود بستگی به شرایط آب و هوایی آن ناحیه دارد. در ایران برای اندازه گیری تبخیر واقعی از تشتک کلاس A استفاده می شود که یک روش تجربی می باشد، علاوه بر روش های تجربی، روشهای ریاضی زیادی وجود دارد که از طریق آنها تبخیر و تعرق پتانسیل اندازه گیری می شود . یکی از این روش ها، روش تورنت وایت است با وجود اینکه این روش پارامترهای کمی برای محاسبه تبخیر و تعرق دارد، داده هایش نسبت به تشتک دارای خطا می باشد به منظور بررسی این قضیه 5 ایستگاه در جنوب کشور انتخاب شد و سپس از سال 1990 تا 2005 با استفاده از روش دومارتن اقلیم این ایستکاه ها تعیین گردید و تبخیر و تعرق از طریق روش تورنت وایت و با تغییر در توان فرمول ) آلفا) برای بازه زمانی بیان شده تعیین شد و با داده های تشتک کلاس A مورد مقایسه قرار گرفت. بهترین نتیجه، زمانی حاصل می گردد که از فرمول تورنت وایت بدون تغییر در توانش استفاده نمود. با این حال اگر محدوده خطای داده های تشتک را تا %30 ± افزایش دهیم درصد قابل قبولی از داده های تورنت وایت در این محدوده قرار می گیرند.