پژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز

  در تحلیل ‌ ‌های هیدرولوژیکی و تعیین مناطق پر خطر از نظر سیلاب، استفاده از قوانین احتمالات و تعیین توابع توزیع احتمال مناسب اجتناب ناپذیر است. به همین دلیل در این مطالعه، در حوزه آبریز کارون بزرگ، از روش منطقه‌ای که دقت بیشتری نسبت به روش‌های معمول دارد همراه با روش گشتاور خطی استفاده شد. در این روش نیاز است تا مناطق همگن تعیین شده و سپس برای هر منطقه یک تابع توزیع مناسب برای تحلیل‌ها تعیین گردد. با کمک داده‌ها روزانه 38 ایستگاه حوزه کارون، سه منطقه همگن تعیین شدند. برای هر منطقه همگن بر اساس روش گشتاور خطی، تابع توزیع مناسب تعیین گردید. به این ترتیب برای منطقه همگن 1 تابع توزیع Gen.Logestic ، برای منطقه همگن 2 تابع توزیع Gen Extreme value و تابع توزیع Gen.Logestic برای منطقه همگن 3 معرفی شدند. برای هر کدام از مناطق یک منحنی رشد ارائه شد که با استفاده از مقادیر بدون بعد آن و میانگین بارش 24 ساعته هر ایستگاه مقادیر بارش در دوره ‌‌‌بازگشت‌‌‌‌های مختلف به دست آمد و برای به دست آوردن مقادیر میانگین بارش مدل ‌‌هایی ارائه گردید. با مقایسه مقادیر بارش‌ها در دوره بازگشت‌‌‌‌های مختلف پربارش‌ترین ایستگاه‌‌‌‌ها در دوره بازگشت‌‌‌‌های کوتاه مدت و بلند مدت به دست می‌آید. هم چنین، نسبت بارش در دوره بازگشت‌‌‌‌های مختلف، نسبت به میانگین بارش سالانه به عنوان یک معیار در نظر گرفته می ‍‍ شود. با استفاده از این نسبت‌‌‌‌ها و شاخص‌‌‌‌های تعیین شده، ایستگاه‌‌‌‌های پرخطر از نظر سیلاب شناسایی شد. بنابراین در اقدامات مدیریتی نیاز است تا به این ایستگاه ‌ ها توجه بیشتری شده و اقدامات لازم مربوط به مدیریت سیلاب در این مناطق اعمال شود.